Historia pewnej miłości

Hej!

Dzisiaj chciałabym pokazać Ci fotoreportaż stworzony przeze mnie na zajęcia.
Zadaniem było skonstruowanie fotoreportażu na dowolny temat w kompozycji klasycznej.

Polega to mniej więcej na tym, alby historia była przedstawiona według schematu :
wstęp (zaciekawienie odbiorcy, nie można pokazać zbyt wiele) -> rozwinięcie (przedstawienie postaci, detale, punkt kulminacyjny) -> zakończenie (wyciszenie akcji, podsumowanie).
To trochę jak pisanie opowiadania, tyle, że opowiadamy zdjęciami.

Moja praca powstała kilka miesięcy po śmierci Dziadka. Akurat tak się złożyło, że dostałam to zadanie, gdy jechałam na weekend do domu, postanowiłam skupić się właśnie na temacie tęsknoty. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak bardzo przerażało mnie to, że mam zapytać świeżo owdowiałą Babcię czy zechce opowiedzieć gestami o swoim żalu... Ale ta poradziła sobie wspaniale. Sama proponowała pozy, przemyślała temat i świetnie się zgrałyśmy.

Uczucie, które łączyło Babcię i Dziadka trwało 50 lat, kilka miesięcy przed odejściem Dziadka, świętowaliśmy ich okrągłą rocznicę ślubu. Przez wiele lat ich związek narażony był na różne trudności, jednak kiedy pojawiła się choroba, bardzo się pojednali i widać było jak oboje cierpią, nie życzę nikomu oglądać ostatnich chwil ukochanej osoby...

Cały reportaż powstał mniej więcej w dwie godziny, jest to lekko koloryzowane - sytuacje były "ustawione", ale jak najbardziej oddające uczucia, które nam towarzyszyły podczas tego spotkania.

Uprzedzając komentarze, że to bardzo osobiste - tak, ale z drugiej strony jest to projekt artystyczny, którym mam prawo i ochotę się podzielić, przez wykładowcę było to bardzo dobrze ocenione, a ja sama czuję, że spełniłam pewną "misję" - w pewnym sensie dałam upust zarówno swoim, jak i Babci uczuciom, o których bardzo ciężko jest mówić.

Zapraszam do oglądania, będzie mi bardzo miło jeśli napiszesz w komentarzu co sądzisz o tym projekcie.

Objaśnienie:

Projekt opiera się o codzienność, widzimy kolejno śniadanie, porcję przygotowanych leków, zarys postaci ale nie widzimy twarzy. Czyli klasyczne wprowadzenie.
Kolejne zdjęcie to postać kobiety, która przegląda się w lustrze, przy którym nadal stoją przyrządy do golenia mężczyzny, którego już nie ma.
Trzecie zdjęcie przedstawia szczęśliwą parę, uśmiechnięci, szczęśliwi. To ulubione zdjęcie mojej Babci.
Kolejno widzimy portret ślubny, który wisi w pokoju Dziadka i zatroskaną Babcię, która dba o to żeby wszystko było jak należy.
Następne zdjęcie to portret Babci relaksującej się, przeglądającej jakąś gazetę, czyli rozładowanie atmosfery.
Ostatnie zdjęcie to pusty pokój Dziadka. Smutne zakończenie.

Co o tym sądzisz? Daj znać na dole.

Pozdrawiam serdecznie i mam nadzieję, że jeszcze tutaj wrócisz. :)